ارتفاع دکل حدود چهل متر می شد. دوست داشتم پیش آن ها کم نیاورم. هرچه زور داشتم، در دست وپایم ریختم. تلاش می کردم که سریع تر بالا بروم. دو سه پله مانده به آخر بودم که صدای آقا مهدی را شنیدم که از داخل برجک دکل تکبیر می گفت. همه ما به نفس نفس افتاده بودیم.